خلاصه داستان
فیلم Drive به کارگردانی Park Dong-hee یکی از آثار برجسته اکشن کره‌ای است که با رویکردی تازه به ژانر تعقیب و گریز، هیجان و اضطراب را با درامی نفس‌گیر و شخصیت‌پردازی کم‌نظیر در هم می‌آمیزد. این فیلم چیزی فراتر از یک اکشن صرف است و با روایتی دقیق و پراحساس، قصه‌ای را به تصویر می‌کشد که تماشاگر را تا آخرین لحظه بر لبه صندلی‌اش نگه می‌دارد. داستان پیرامون مردی جوان به نام کیم یونگ-هو با بازی منحصر به‌فرد جی سونگ روایت می‌شود. یونگ-هو راننده‌ای ماهر و عضو سابق نیروهای ویژه پلیس است که به خاطر اتفاقی تراژیک، کارش را رها کرده و وارد دنیای رانندگی برای سرویس‌های غیرقانونی شده است.
فیلم با یک سرقت بزرگ آغاز می‌شود؛ اما برخلاف بسیاری از آثار اکشن این ژانر، Drive درست در همان لحظه‌ای که تصور می‌کنید با کلیشه‌ها روبه‌رو خواهید شد، مسیر متفاوتی را انتخاب می‌کند. یونگ-هو به جای فرار تصمیم می‌گیرد با حقایق گذشته مواجه شود و همین تصمیم، او را در مقابل گروهی مرموز و قدرتمند قرار می‌دهد که نه تنها به دنبال پول، بلکه به دنبال زندگی و اعتبار او هستند. یکی از نقاط قوت بارز فیلم، شخصیت‌پردازی عمیق و چندلایه‌ی قهرمان اصلی است. یونگ-هو شخصیتی شکست خورده و پشیمان است که میان میل به رهایی از گناهان گذشته و امید به جبران آن‌ها دست و پا می‌زند.
بازی جی سونگ با زیر و بم‌های احساسی، تماشاگر را با درد و عذاب درونی این قهرمان همراه می‌کند و او را به شخصیتی انسانی و ملموس تبدیل می‌نماید. حتی شخصیت‌های مکمل مانند هانا (دختر نوجوانی که ناخواسته وارد ماجرای تعقیب می‌شود) از شاخ و برگ لازم برای تاثیرگذاری برخوردارند. هانا با بازی طبیعی و بی‌تکلف، نوعی پاکی و امید را به دنیای تاریک فیلم می‌آورد و نقش کلیدی در تحول شخصیت یونگ-هو ایفا می‌کند. Park Dong-hee کارگردان فیلم، با تجربه و شناخت عمیق از ژانر اکشن و فضای سینمای کره، از ابتدای فیلم موفق می‌شود ریتمی بسیار پویا و نفس‌گیر ایجاد کند. دکوپاژ سکانس‌های تعقیب و گریز به ویژه آن‌ها که در خیابان‌های باران‌خورده و شلوغ سئول رخ می‌دهد، فوق‌العاده دقیق و واقع‌گرایانه اجرا شده‌اند.
دوربین پرانرژی اما کنترل‌شده، موجب می‌شود ضربان فیلم لحظه‌ای افت نکند و تماشاگر دائماً غوطه‌ور در تنش باقی بماند. نکته مهم این است که هر سکانس تعقیب، نه صرفاً برای ارائه هیجان خام، بلکه در خدمت پیشبرد داستان و تحول کاراکترهاست، به طوری که هر بار یونگ-هو را در آزمونی تازه قرار می‌دهد. موسیقی متن ساخته آهنگسازی بااستعداد کره‌ای Lee Jin-woo هم از دیگر ارکان موفقیت Drive محسوب می‌شود. در انتخاب موسیقی‌ها و افکت‌های صوتی، شکوه و زرق و برق آثار هالیوودی دیده نمی‌شود، بلکه تمرکز بیشتر بر خلق فضایی تیره و مینیمال و افزایش بار هیجانی صحنه‌هاست. پیانوهای ساده، ضرب‌آهنگ‌های کوبنده الکترونیک و صدای درهم‌تنیده اتومبیل‌ها، کاملا با فضای روانی فیلم و اضطراب درونی یونگ-هو هماهنگ است.
از دیدگاه روایت، Drive با استفاده هوشمندانه از فلاش‌بک‌ها و حلقه‌ای از ناگفته‌های دردناک، مخاطب را به مرور ابعاد دیگری از شخصیت‌ها و گذشته آن‌ها آشنا می‌کند. این لایه‌بندی داستانی، نه تنها کلیشه‌ای نمی‌شود، بلکه کنجکاوی تماشاگر برای کشف حقیقت را تا پایان حفظ می‌نماید. فیلمنامه با دیالوگ‌های سنجیده و قابل باور و بدون اتلاف وقت، بیننده را مستقیم به بطن مشکلات و چالش‌های شخصیت‌ها می‌برد. طنز تلخ و انتقاد از مناسبات اجتماعی کره جنوبی نیز گاه به گاه در لابلای دیالوگ‌ها خودنمایی می‌کند و فضای اثر را چندوجهی‌تر می‌سازد.
در مجموع، Drive اثری نفس‌گیر است که با هوشمندی از کلیشه‌های مرسوم ژانر اکشن فراتر می‌رود و با ترکیب درام، شخصیت‌پردازی قوی، ریتم جذاب، موسیقی منحصربه‌فرد و فضاسازی تاثیرگذار، به فیلمی تبدیل می‌شود که ارزش چندین بار تماشا را دارد. اگر علاقه‌مند به فیلم‌های اکشن با داستانی عمیق و شخصیت‌های واقعی هستید، Drive انتخابی است که نمی‌توانید از آن چشم بپوشید.
قسمت آخر از فصل اول اضافه شد. 
افزودن دیدگاه