هیجان عاملی است که همه ما دوست داریم هر از گاهی تجربه کنیم تا زندگی‌مان از یکنواختی خارج شود. فیلم‌های مهیج انتخابی هوشمندانه برای انتقال حس تعلیق به شکلی گیر‌ا و منحصر به فرد به بیننده هستند و تجربیاتی به ما می‌بخشند که در واقعیت به‌سختی امکان‌پذیرند. به همین دلیل، هر ساله آثار مختلفی از این ژانر تولید شده و با روایت‌های متنوع، سلیقه‌های زیادی را جذب می‌کنند.
پلات، اساسی‌ترین عنصر فیلم‌های مهیج برای انتقال حس تعلیق به بیننده است. فیلم‌ساز با خلاقیت خود، پیچش‌هایی در داستان ایجاد می‌کند تا مطمئن شود تماشاچی تحت فشار و تنش قرار می‌گیرد. برای مثال، کاراکترها اغلب در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند که فرار از آن‌ها غیرممکن به نظر می‌رسد یا حقیقت اصلی ماجرا به‌طور مداوم کتمان می‌شود. «دی. دبلیو. گریفیث» از جمله فیلم‌سازانی بود که تأثیر عمده‌ای بر فیلم‌های هیجانی داشت و باعث شد در دهه ۱۹۱۰ میلادی، المان‌های روان‌شناختی و تکنیک‌های تدوین برای ارتقای حس تعلیق به این ژانر افزوده شوند. در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی، تغییراتی که گریفیث ایجاد کرد، توسط فیلم‌سازان برجسته‌ای مانند «آلفرد هیچکاک» گسترش یافت و با همپوشانی ژانر مهیج با آثار ترسناک، معمایی و جنایی، عناصری مانند خشونت، ترس و تعلیق در آن فزونی یافتند.
